Kinderen van Theresienstadt

De laatste overlevenden van het concentratiekamp getuigen

Amper 100 van de 15.000 kinderen overleefden het kamp van Theresienstadt. Toen de auteur Herman Vandormael zijn opzoekingswerk deed, waren er nog 15 in leven. Hij kon met hen spreken en hun getuigenissen opschrijven.

De nazi's propageerden Theresienstadt als een 'kuuroord' waar prominente joodse geleerden en kunstenaars rustig het einde van hun leven konden afwachten. In werkelijkheid stierven er 33.000 mensen door honger en ziekte, en werden meer dan 80.000 mensen naar uitroeiingskampen als Auschwitz gedeporteerd. En toch was het er anders. Honger, koude, ziekte en folteringen werden verdrongen door kunst. Meer dan 15.000 kinderen kregen er teken- en muziekles en maakten er dichtoefeningen. De overlevering van de vele kunstwerken is overweldigend en vaak hartverscheurend.

Herman Vandormael (Halle, 10 november 1938) is een Belgisch doctor in de geschiedenis, auteur en voormalig programmamaker bij de vroegere BRT. Hij studeerde geschiedenis aan de Universiteit Gent. Hij begon als leerkracht Nederlands en geschiedenis en werd later benoemd tot conservator van het Kasteel van Gaasbeek . Voor de BRT (nu VRT) maakte hij verschillende historische programma’s.

Hij schreef verschillende boeken waaronder:

• Vlaanderen, rijke lappendeken (i.s.m. C. Heyman), Davidsfonds Leuven, 1976 (n.a.v. 100 jaar Davidsfonds)

• Kasteel van Gaasbeek, Gemeentekrediet Brussel, 1988 (reeks Musea Nostra)

• Wij zijn de fossemannen, anders niks, De Mijnwerker vzw Galmaarden, 1991 (over de mijnwerkers uit het Pajottenland)

• Rik Poot, Mercatorfonds Brussel, 2004, i.s.m. F. Boenders en H. Van de Perre

• Verborgen oorlogsjaren – Ondergedoken Joodse kinderen getuigen, Lannoo Tielt, 2009

• Kinderen van Theresienstadt., Lannoo, Tielt 2012 & 2017